AAC/61 marathon of "toch" minder en de van de week voor de Hivernal trail

Zondag 13 januari, vandaag loop ik mijn eerste marathon van het jaar in Assen bij AAC/61

04:45,de wekker mept mij bruut wakker. We zijn erg vroeg op omdat de start om half elf niet bepaald om de hoek ligt.
Je weet ook niet wat er allemaal onderweg kan gebeuren dus we trekken er een uurtje extra voor uit om vertragingen  onderweg  op te vangen.
Het vaste  ochtend ritueel gaat vandaag niet op, alles staat al klaar in de koelkast, fruit en groentesap, fruit in stukken, ook de zelfgemaakte rauw-repen  voor en tijdens de wedstrijd liggen mooi opgestapeld in de koelkast.

Sporttas met inhoud staan  klaar, na het ontbijt  aankleden  en hop naar Assen toe,  maar wat trek je aan, het blijft droog zegt het KNMI maar wel koud,
hoe is het daar in Assen zo'n 140 minuten rijden, ik gok er op dat het wel meevalt en trek niet mijn aller warmste  hardloop kleding aan, totaal 3 Gore laagjes gaan mij beschermen met -2.

Om een uur of 7 zijn we al op weg naar Assen, de wegen zijn goed begaanbaar dus het zal onderweg wel meevallen.
Dat blijkt ook zo te zijn onderweg en zonder vertraging komen wij om kwart voor 10 bij het AAC/61 complex aan waar al heel wat auto’s op het parkeerterrein staan,
Ik parkeer en ga snel met Ans naar binnen om mij in te schrijven, slechts 5 euro kost het lopen van een marathon hier, AAC/61 is erg vriendelijk voor ons lopers.
We lopen weer naar buiten en ik trek nog even snel de Spyridons aan voor de warming-up als Jerry Duinkerken die ons uitnodigde voor deze club marathon zijn voiture tegenover ons in het gras stalt,duidelijk een bekende hier.
Na een korte babbel gaat hij zich inschrijven en ik mijzelf een beetje opwarmen want -2 is lekker als je loopt maar stilstaan in mijn loop kleding is minder .

Foto Ans Aerts

Achter de tartan baan ligt een flink bos waar het zo meteen gaat gebeuren, ik jog rustig die kant op, verken het stukje parcours dat ik zo in een paar minuten kan overzien.
Ziet er niet gek uit, brede vlakke paden, makkie! maar niet echt blijkt achteraf.

Ik maak de warming-up niet te lang om energie te sparen en kom weer op de tartan baan, wat is dat toch altijd weer wennen, ik loop daar al een paar jaar niet meer op
zoals je weet omdat me dat telkens een of andere vreemde lichamelijke reactie oplevert.

foto Ans Aerts

Na wat gebabbel over een weer merk ik dat barefootstyle hier nog geen al te grote vinger in de pap heeft, op mijzelf , Jerry en een ultra loper uit Leeuwarden (meen ik) is de rest allemaal met de 'vertrouwde' dikke schoenen aan de start verschenen.
De wedstrijd gaat over 3-4-5 of 6 ronden, ik heb voor de 6 x 7 km (en een beetje)
De omroeper informeert ons allen nog even en telt af en hop iedereen is al weer vertrokken, heel gemoedelijk begeeft het groepje atleten zich over de baan om deze na een rondje

Foto hardlopenmetToli

Foto Ans Aerts

te verlaten richting het Asser bos.

Het plan is km's maken in een zo snel mogelijk tempo, niet te snel maar ook niet te langzaam om de temperatuur een beetje op peil te houden want oei, het is toch wel frisjes. Na dat eerst vlakke stuk gaan we rechts en op een gegeven moment weer links en weer rechts etc., na een tiental minuten weet ik al niet meer waar ik mij bevind en volg de linten en lopers om de juiste route maar niet te verliezen.
Er volgt nu een meer technisch stukje en dat komt door de vorst, keihard bevroren fiets en schoenen sporen dwingen je goed uit je doppen te kijken om enkel letsel te voorkomen.
Gelukkig duurt dit geen kilometers en slingeren wij links, rechts door het bos tot een haarspeldbocht naar links mij brutaal uit mijn ritme knalt en bam ik lig op de grond, @#$!#$% verdomme, hoe is dat mogelijk, natuurlijk net daar in de bocht liggen bladeren op vermoedelijk een laag ijs.

Vol schaamte richt ik mij op, alles voelt aan alsof er ergens iets goed fout zit maar kan de plek nog niet duiden, ik veeg de rap de rommel van de armen en benen, zoek flesjes maar die zitten allemaal nog op z'n plek, wat kan de stemming op eens snel om slaan, ben je lekker bezig , alles onder controle en bam, back to start.
Ik zet weer voorzichtig aan en check alle systemen, scan van top tot tenen en weer terug.
Op een deuk in mijn ego na valt de schade mee, linker knie voelt na een tijdje als eerste dat er iets veranderd is, het gaat wel maar het voelt aanwezig, ik maak mij een beetje ongerust maar bedenk dat
het nog veel erger had kunnen aflopen en ren door. We naderen de atletiekbaan weer en ons eerste rondje zit er bijna op.
Ik loop achter een 2tal lopers langs de baan die links voorbij trekt, ergens voelen wij dat er iets niet klopt, van de 2 lopers voor mij blijkt er maar een bij de wedstrijd te horen. De loper vooraan was iemand die daar toevallig ook door het bos ging, op een gegeven moment draaien we weer om, de atletiekbaan  komt weer in zicht aan onze rechterkant en we komen weer bij het stukje naar binnen waar nu ook andere lopers van een andere kant de baan op komen, we hebben met z'n 2en
een stukje om gelopen maar achteraf ook een stukje afgesneden, dus per saldo zal alles wel mee vallen denk ik.
Dat stukjes route anders lopen is niet alleen ons probleem, het komt de komende 2 rondjes nog wel vaker voor, ach dat hoort bij zo'n klein evenement zullen we maar zeggen.
Goed en wel op 1/3 van de 2e ronde roept iemand achter mij dat ie daar weer zo'n idioot op blote voeten ziet lopen, ik reageer nog met niet helemaal hoor en herken Jerry op eens als de grappenmaker, die op eens dus achter mij loopt terwijl ik zeker wist dat ie een heel stuk voor mij zou lopen.
Er hebben toch wel een heleboel lopers een flink stuk afgesneden tijdens het eerste rondje blijkt nu, we babbelen wat en ik laat hem maar snel gaan, Jerry is me veel te sterk en even later laat mij zijn kuiten zien en gaat er in de typische lichtvoetige  barefootstyle vandoor met aan zijn voeten de Merrell trail glove in de kleur Olympia.

foto Ans Aerts

Rondje 2 gaat duidelijk aan het einde een stukje anders dan een stukje van de weg is nu afgezet, nu gaan we wat verder door naar links richting de autoweg waar we bijna aangekomen weer rechtsaf slaan een weiland in, er loopt duidelijk een single track en aan het einde is er weer een stukje klinkerweg tot de atletiekbaan, rondje 3 begint, halverwege de baan merk ik dat een toilet
bezoekje noodzakelijk is, de kantine bied uitkomst, vlug de trap op en even wat droppen, vreemd tijdens een wedstrijd want dit is mij nog nooit overkomen, het opwarmen was wel lekker al is het voor eventjes.

Na deze korte stop vervolg ik op de baan weer mijn 3e rondje, ik zie een jongedame aankomen die ik een paar minuten later op eens weer voor me zie lopen, ze heeft als ik haar in haal ook het gevoel dat er iets niet klopte, dat blijkt wel met rondje vier omdat er toevallig iemand staat die de richting aangeeft, ach we zien wel, babbelen wat en gaan op een gegeven moment ons eigen tempo weer lopen, zij bleek trouwens aan haar 85e marathon toe te zijn, en had dit boslopen en de trails ook pas kort ontdekt en vond het erg leuk.
Rondje 4 staat Ans mij op te wachten met extra groentesap en een rauwreep, ze heeft zelf ook een rondje getraind nu ze er toch was.
Na een 10tal seconden ben ik er weer vandoor, rondje afmaken en hub het bos weer in .
Ik was dus al een eind op gang maar er diende zich al een tijdje een beginnend probleem aan, rechts 4 a 5 ribben van onderen begon het een beetje te zeuren en pijnlijk aan te voelen, ik bevoel onder het lopen de pijnlijke plek, beetje gekneusd maar hoe?? het kan niet anders als met mijn rechter pols gebeurt zijn
 maar voel daar niets en mijn borst heeft heen grond contact gemaakt.

De steken komen met een vaste frequentien en schieten op een gegeven moment als heftige pijnscheuten door mijn borst, net onder de tepel, not funny!

Ik ga langzamer lopen, dat helpt maar een ander probleem dient zich aan want daar koel ik zo van af dat deze marathon op eens niet meer zo leuk is en het stemmetje zegt stoppen, al even trouwens maar nu steeds harder. Ik wil niet stoppen, benen voelen goed en vecht nu voor marathon, op een gegeven moment ga je dus alles voelen en tegen het einde van ronde 5 besluit ik op de baan aangekomen om het hier maar bij te houden, ik maak het rondje af en finish.

De gelopen afstand is ook al niet met zekerheid te zeggen, het is koud, ik heb pijn op een erg ongewone plek en finish met 5 rondjes achter mijn naam, en ben blij dat het over is.

15 januari loop ik met Ans in Wolvega 60 minuten langs de Linde, de rib ( het is er één met natuurlijk wat gezwollen spierweefsel is dik) het voelt gevoelig maar is te doen, die avond lijkt alles verdooft, weer die endorfine, en dat duurt uren tot het naar bed gaan , dan is de pijn hetzelfde als de nacht er voor.

17 januari, duurloop van 11km met de Inov-8 trailroc aan de voeten door sneeuwlandschap Tilburg en bos richting Goirle, benen doen het geweldig, rib zeurt een beetje, later op de dag werkt deze training weer anders op het herstel, rib doet erg pijn, toch maar weer iets meer rusten, zondag is de Hivernal trail, 32km en die wil ik graag in de sneeuw starten en finishen. De trailroc is trouwens erg fijn voor een schoen, nergens op de gladde wegen of in het bos in de problemen geweest, elke stap was raak!

!8 januari, rust tot zondag, de pijn is vandaag beduidend minder aanwezig, vanavond naar de sportmasseur even de benen van voren en achteren laten masseren, is al zo lang geleden, Tineke voelt heel goed als er onderhuids toch nog ergens een probleempje zit.